LET OP: GEVAAR!

De laatste maanden hebben we allemaal met serieus gevaar leren omgaan. Schichtig lopen we door de super, wegduikend voor de tentakels van dubieuze individuen die nét voor je langs een pakje diepvriesspinazie willen pakken. Trillend staan we stil bij het stoplicht, bang dat een achtervolger náást je komt staan. En zelfs van de pizzabezorger zijn we bang: hou afstand!

Voor het coronavirus zijn we in het bos tamelijk veilig maar daar dreigen weer andere gevaren! Onze grootste vijand is de teek. Met een aangepaste outfit en de nodige voorzorgsmaatregelen (spray en tangetje) hebben we een behoorlijke kans deze dreiging onder controle te houden. Van de reuzenteek, die ons rennend schijnt te kunnen achtervolgen en ons wellicht - samenwerkend met een hele horde - met z'n allen zal kunnen insluiten, hebben we gelukkig dit hele jaar nog niet gehoord.

Ook hebben we de eikenprocessierups die elk jaar maandenlang iedereen terroriseert en een opgewekt fluitend, handen op de rug, ontspannen wandelingetje onmogelijk maakt. Deze larve heeft echter ook een agressief familielid: de dennenprocessierups. Deze heeft een miljoen brandharen per rups! 200000 méér dan zijn neefje.

De invasie van deze prikkelbare nachtvlinders is tot dusver bij de grens met België gestopt. Maar hoelang houden we nog stand?

We struinen langs sloten vol vervaarlijk uitziende Amerikaanse rivierkreeften, we doorkruisen de uiterwaarden waar kuddes wilde paarden ons soms belagen en we moeten op de heide regelmatig dreigend kijkende gehoornde runderen omzeilen die ons het pad versperren. In geval van nood wijzen we dan een vrijwilliger aan die vooruit moet en zodoende de aandacht afleidt van de rest van de groep. Meestal is dat degene die het hardst kan lopen ofwel een rode jas aanheeft.

De sporen van wilde zwijnen zien we overal. De wolf is tot nu toe nog niet officieel gesignaleerd, maar dat is een kwestie van tijd. Daarnaast duiken er elke zomer weer terror-uilen op, agressieve kauwen en ontsnapte slangen. Geen ontkomen aan. Je kan natuurlijk ook nog gewoon een tak op je hoofd krijgen en bezwijken.

Het is gewoonweg een wonder! We komen altijd weer opgewekt en ongeschonden bij het eindpunt aan.
Het geluk is met de domme.