Mei

Tja, de afgelopen tijd hebben de Slakken niet meer in de oude vertrouwde groepjes gelopen. We missen ons, maar de verbinding blijft door middel van de site, groepsapps, mail en de telefoon. Inmiddels hebben zich duo's en triootjes geformeerd: we blíjven wandelen!

Nu de horeca helaas geen rol meer speelt worden er ook andere routes bedacht. Zo is Heumensoord goed te bereiken en is de Bos- en Heideroute (6,1 km) mooi en gemakkelijk te lopen: gewoon de rode paaltjes volgen. We bedenken ook geheel nieuwe routes, koppelen van alles aan elkaar, voegen de 'Ommetjes' van Nijmegen erin en improviseren er op los. We worden plotseling creatief. Elk nadeel heb z'n voordeel, aldus een van de grootste filosofen van Nederland. We redden het wel. Uiteindelijk hebben we niet veel nodig: een knapzak met toiletpapier, water en een boterham met kaas.

Maar zoals gezegd, de anderen worden voelbaar gemist. Toen ik op een van mijn duo-wandelingen een andere Slak meende te ontwaren,

maakte mijn hart een sprongetje van plezier. Maar nee. En waar is diegene die weet welke vogel je hoort en die ander die weet wat er links en rechts groeit? En het onbekommerde gebabbel over futiliteiten als de zieke kat of de wereldpolitiek?

In de tussentijd leer je bepaalde Slakken beter kennen, gesprekken verdiepen zich en er ontstaan sprankelende ideeën. Zéker weten dat de ene Slak straks eindelijk zijn of haar boek gepubliceerd heeft, een ander toch maar weer die studie Spaans heeft opgepakt en weer een ander die na veel jaren met succes dan wel tevredenheid toekomt aan de liefde voor het aquarelleren. Iemand doet een uitvinding op wereldniveau. Koken is weer een bron van inspiratie geworden en puzzels van 1000 stukjes helemaal Zen. De zolders zijn opgeruimd, oude fotoboeken bekeken, contacten aangehaald en via Facebook zijn oude liefdes weer in beeld gekomen.

We zullen het allemaal gaan horen.
Kan niet wachten!