DE PADEN OP, DE LANEN IN

Het is weer zover! Appeltje in de tas, water mee, soms een zonnebril of een regencape dan wel dikke jas, muts, sjaal en handschoenen; klaar om op pad te gaan. Een stuk of tien slakken verzamelen zich bij een gezellige horecagelegenheid, waar na een mooie wandeling de after-party zal plaatsvinden.

Gek genoeg is het áltijd mooi weer. Best vaak een stralend zonnetje, soms een heerlijk fris buitje en slechts sporadisch een striemende stortbui met, nog zeldzamer, een snijdende wind of door de sneeuw vrijwel onbegaanbare paden. Het is áltijd fijn, maar de warm-schuimende Latte Macchiato en de dampende soep smaken het best wanneer je de weergoden getrotseerd hebt.

Vanzelfsprekend genieten we van prachtige natuur in alle seizoenen, maar niet alleen dat! De groep bestaat uit vogels van divers pluimage en het kwéttert me toch wat af! Zeker, ook over koetjes en kalfjes, maar vaak worden er allerlei interessante wetenswaardigheden gedeeld die voortkomen uit de specifieke kennis en vaardigheden van elke individuele deelnemer.

Zo leren we van de een beter fotograferen, een ander weet van alles over de geneeskracht van plantjes waaraan we voorheen achteloos voorbijgingen en een derde kan vertellen hoe je van een platgereden eekhoorntje nog een heel leuk tasje zou kunnen maken. Dat laatste natuurlijk in het kader van de circulaire economie. Alle maatschappelijke en culturele thema's komen tijdens de wandelingen aan bod en geen enkel onderwerp wordt geschuwd.

Werkelijk, zo'n wandelgroep blijkt een superieure denktank, waarbij een kruisbestuiving plaatsvindt op vrijwel alle vlakken van het dagelijks leven! Andere zienswijzen verfrissen de geest, nieuwe hobby's worden geboren, onvermoede talenten komen aan het licht! En het kan niet vaak genoeg gezegd worden: onze geesten kunnen zo vrij en creatief rondfladderen omdat we ons verder in blind vertrouwen verlaten op een voorheen ietwat saaie, brave ambtenaar, die na pensionering plotseling de kwaliteiten en vaardigheden van Winnetou en Old Shatterhand in zich blijkt te verenigen en ons als ervaren woudloper altijd weer naar de het eindpunt weet te leiden.

Eens een slak, dan is het leven niet meer hetzelfde.